قصه‌باز

خورشید خیلی وقت است که غروب کرده. هوا سردی اندکی دارد و فضا را چراغِ کوتاه کنار نیمکت با ملایمت روشن کرده است. آخرین شب تابستان است.

پیرمرد از روی نیمکت بلند می­شود و بوم را روی زمین سوار می­کند. سیاه قلم را از جیب در می­آورد و شروع به طراحی منظره روبرویش می­کند. تصویر رود خشکی که تا افق امتداد یافته و در کنارش سی‌وسه پل قرار دارد. با چند خط مشکی پل و چند خط ساده دیگر رود و آسمان را روی بوم مشخص می­کند. همین کافی است،  نمیخواهد طرحش همه چی را نمایش بدهد. به خصوص آن ترکهای کذایی روی سی‌وسه پل و کف رود خشک را.  میداند که طرحش هرچه ناقصتر باشد زیباتر می­شود.

کارش که تمام می­شود  به روی نیمکت برمی­گردد. پیپش را به گوشه دهان بازمی­گرداند و با مهارت روشنش می­کند. چند نفس درون پیپ می­دمد تا شعله به تمام تنباکو سرایت کند. خیالش که از پیپ راحت می­شود، دستانش را برای سرش بالش می­کند، چشمها را می­بندد و روی نیمکت لم می­دهد. منتظر به صداهای اطرافش گوش می­سپارد. دور و بر او کسی یا چیزی نیست که سرصدا کند و صداها همه از دورهای دور میآیند.گوش می­دهد به صدای ماشینها،  صدای تلوزیونهایی که همه یک سریال را تصویر میکنند،صدای آدم‌هایی که بی‌دلیل می‌خندند،صدای سگ‌هایی که دائم پارس می‌کنند گوش می‌دهد به صدای هیاهو شهر و  نوای دلخراش دونوازی فریاد آدمها با جیغ ترمزها. اما او تنها منتظر یک صداست.آب.

صداها قطع می­شوند. سکوت دوباره برمی­گردد و انتظار تمام می­شود. پیرمرد صدای آب را حس می­کند. سرش را بلند می­کند پیپ را از دهن برمی‌دارد و به تابلو خیره می­شود: رنگ آبی روشن از بالای سی‌ وسه‌پل شروع به پخش شدن روی آسمان می‌کند و آسمان بیرنگ  تابلو را به آسمانی صبحگاهی تبدیل می‌کند. همزمان سی‌وسه پل با خشت‌های تازه بافت و رنگ می‌گیرد. پیرمرد با دقت نگاه می­کند و ترکی روی این بافت جدید پیدا نمی‌کند. وقتی همه چیز مهیا میشود ، صدای آب شدت می­یابد و زاینده‌رود از راست کادر وارد می­شود و چشمان ذوق‌زده پیرمرد تا افق جریانش را دنبال می­کند. در انتها برگهای پاییزی از آسمان رقصان پایین می­آیند و به روی آب فرش نارنجی بیکرانی می­سازند. آب بین برگها می­خزد و به خشتها می­خورد. اینگونه موسیقی خود را برای پیرمرد می­نوازد.

 پیرمرد از روی نیمکت بلند می­شود و پشت به تابلو می­ایستد. دوباره چشمها را می­بندد و به سمفونی شب شهر گوش می­سپارد.  لحظه‌ای بعد دوباره به سمت تابلو برمی‌گردد. پیپش را دوباره به جای خود باز می­گرداند و سر را پایین می­اندازد و به سمت تابلو می­رود. قدم به درون تابلو می­گذارد و تا انتها پیش می­رود.