ضمیر جانشین اسم

نمی‏دانم چرا این را برای تو می­نویسم، شاید چون تو شروع ماجرا بودی و شاید چون تو تنها کسی هستی که شاید این وضعیت مرا باور کند . وقتی که رفتی و ترکم کردی می‎توانی حدس بزنی که چه برسرم آمد و در نبودت چقدر به تو نیاز داشتم، به یک نفر که دلداری­ام بدهد و تو نبودی که این‎کار را بکنی. از روزی که رفتی کاغذ جای تو را گرفت و درد دل هایم را پذیرفت.

 یک رمان شروع کردم رمانی برای خودم، فقط و فقط خودم. این یکی هیچ شباهتی به قبلی‎ها نداشت و داستان مردی ترک شده بود، داستان خیانت یک زن، داستان دو شخصیت: «من»، »«تو». اوایل داستان خوب پیش می‎رفت چون به لطفت اتفاقات درون داستان برای نویسنده رخ داده بود. پیش‎بینی می‎کردم که اواخرش هم خوب پیش رود چون می‎دانستم اگر خودم می­توانستم مثل «من» باشم چه بلایی سر ضلع سوم مثلث عشقی­مان می‎آوردم. داشت خوب پیش می‎رفت تا جایی که تو من را ترک کردی و پیش یکی دیگر رفتی. من قرار بود مدتی افسرده باشد و سپس به یک یاغی تبدیل شود، دنبال تو بیاید، آن یکی را بکشد و تو را به زور به خانه بکشاند. من خوب افسرده شد و آن مرحله را خوب گذراند اما تا به انتقام رسید، برید. هرکار کردم نمی­توانست، نمی­کرد. افسرده شده بود و فقط می­خوابید. نمی‎توانست هیچ کاری بکند و به یک همدم نیاز داشت، یک همصحبت.

یک شب به خانه­اش رفتم و در زدم. در را باز کرد.مرا می‎شناخت مثل خودش و می‎دانست داستان از چه قرار است. با هم سر میز نشستیم و شروع به حرف زدن کردیم. کارم سخت بود، باید من را قانع می‎کردم با این وضعش طغیان کند و قاتل شود و ترا بازگرداند. نمی‎شد، هرکاری می‎کردم نمی‎شد. آن شب از آن‎جا ناامید رفتم و چند بار دیگر هم به آن­جا رفتم و ناامیدتر بازگشتم. در یکی از شب­های آخر مرا تسلیم شده دید و گفت فردا برایم طناب بیاور. چاره­ای نداشتم و فردا برایش بردم.

طناب را حلقه کرد، روی چهارپایه ایستاد، طناب را به دور گردن بست و به من چشم دوخت . لگدی به چهارپایه زدم و من را کشتم.

بعد مرگ من یک همدم دیگر هم از دست دادم و افسرده‎تر شدم. نمی­توانستم هیچ­کاری بکنم و فقط می­خوابیدم، در سوگ من و نبودت به یک همدم نیاز داشتم یک همصحبت.

 یک شب مردی در زد. من در را برایش باز کردم. می­شناختمش مثل خودم می‎شناختمش و می‎دانستم داستان چیست. با‎هم سر میز نشستیم و با هم شروع به حرف زدن کردیم. کارش کار سختی بود، باید به ادامه زندگی قانعم می‎کرد و نمی‎توانست هرکاری می‎کرد نمی‎توانست. هرشب ناامید تر از شب قبل می‎رفت. یک شب وقتی تسلیم شده دیدمش ازش خواستم فردا برایم طناب بیاورد.

 او الان اینجاست و روبرویم ایستاده، و من حالا فقط نگران سرنوشت تو و من روبرویم هستم.